نوبت قبلی یک شادی لحظه ای را بهانه ای برای به زمین زدن پرسپولیس قرار دادند و در مجموع دو بازیکن پرسپولیس را 28 ماه محروم کردند و این بار به گونه ای از ناسزاگویی در ورزشگاه ها ابراز انزجار می کنند که گویی مبدع این حرکت تماشاگران پرسپولیس بوده اند و تاکنون در ورزشگاه های فوتبال ما از گل نازک تر به بازیکنان و داوران گفته نشده است!

اما حکمی که امروز از سوی کمیته داوران فدراسیون فوتبال در راستای محرومیت یکی از داوران منتشر شد بیش از پیش تناقض در برخورد با پرسپولیس و سایر تیم های لیگ برتر را آشکار کرد. در این حکم تاکید شده است که محسن قهرمانی داور مسابقه داماش برابر ملوان انزلی به دلیل فحاشی تماشاگران نحوه قضاوت خود را تغییر داده است و به این علت دو ماه از قضاوت محروم می شود.

بخشی از حکم به این شرح است: «علی‌رغم این، متاسفانه دربازی داماش و ملوان انزلی از هفته بیست وششم لیگ برتر که به قضاوت آقای محسن قهرمانی برگزار شد مشاهده شد که داور بازی فراتر از وظایف قانونی‌اش وارد حوزه مسایل انضباطی شده و در حالی که خطای انجام شده را به خوبی مشاهده می‌کند اعلام می‌دارد تا تماشاگران فحاشی می‌کنند خطا نمی‌گیرم و این در حالی است که قانونگذار رسیدگی به فحاشی و اهانت را از مصادیق وظایف کمیته انضباطی می‌داند.»

در متن حکم صادر شده به صراحت از عبارت "فحاشی تماشاگران " یاد شده است اما نه تنها هیچ فرد یا گروهی نسبت به فحاشی تماشاگران در مسابقه هفته گذشته داماش برابر ملوان موضع گیری نکرده است، بلکه داور بازی به دلیل تصمیم فراقانونی 2 ماه از قضاوت محروم شده است.

اما درست یک هفته بعد و در مسابقه ای که به روشنی از سوی داور کارگردانی می شود و با انجام 4 اشتباه تاثیرگذار به ضرر یک تیم عملا یک رکورد جهانی ثبت می شود، همگان تیغ تیز انتقاد خود را به سمت اهانت تماشاگران که "معلول" حادثه هستند نشانه گرفته اند و  "علت" برهم زننده جو ورزشگاه را به سمت مظلوم کشمکش تبدیل می کنند. آیا کسی هست که به قصد فحاشی از خانه خود به سمت ورزشگاه راه بیفتد؟ ظلمی که داور با سوت های جهت دار خود بر روح و روان میلیون ها نفر روا می دارد بیشتر است یا 45 دقیقه اهانت به یک نفر؟

تماشاگران پرسپولیس یک اشتباه داشتند که معلول عوامل قبلی بود، اما صدها اشتباه داوران چگونه توجیه می شود و این تعداد اشتباه با چه متر و معیاری قابل مقایسه با این اشتباه است؟ خبرنگارانی که قلم به دست گرفته و خواستار اشد مجازات برای تماشاگران پرسپولیس می شوند یک لحظه خود را به جای آنان گذاشته اند؟ آیا بارها و بارها شاهد نبوده ایم که کوچکترین اختلاف بین خبرنگاران و مربیان فوتبال در نشست های خبری تبدیل به درگیری های شدید لفظی شده است؟ شرایط متشنج روی سکوهای ورزشگاه و فشار فزاینده اتفاقات فوتبال قابل مقایسه با شرایط یک کنفرانس خبری آرام است؟

تماشاگران پرسپولیس اشتباه داوری در یک بازی و از دست دادن یک نتیجه را بهانه ای برای اعتراض قرار ندادند، بلکه فریادهایی که دیروز از روی سکوهای ورزشگاه آزادی شنیده می شد خشم فرو خورده ای از یک سال تمام حق کشی علیه این تیم بود. وقتی تماشاگران پرسپولسی می بینند بازیکنانشان شادی می کنند ، 18 ماه حذف می شوند اما بازیکنان رقیب دوپینگ ناآگاهانه(!) می کنند یک ثانیه هم جریمه نمی شوند، وقتی یک فصل ناداوری علیه تیم خود را به چشم می بینند که چگونه نزدیک به 20 امتیاز را داوران به گواه کارشناسان از این تیم گرفته اند، و در نهایت در ورزشگاه آزادی و در مقابل چشم تماشاگران خودی 4 اشتباه تاثیرگذار انجام می دهند و سر تیمشان را می برند ، کاسه صبرشان لبریز می شود و شروع به ناسزاگویی می کنند.

هیچ کس ناسزاگویی را تایید نمی کند و با پدیده های ناهنجار باید برخورد مناسب صورت پذیرد اما باید پرسید تماشاگران پرسپولیس مبدع اعتراض به داوری بوده اند و این اتفاق در فوتبال ایران اولین بار است که رخ می دهد؟ اگر قرار است برخوردی با تماشاگران انجام شود که باید هم بشود، چرا با تماشاگران سایر تیم ها برخوردی یکسان صورت نمی گیرد تا دیگر شاهد ادامه این روند نباشیم؟

پرونده جنگ برفی و ناسزاگویی که تماشاگران تراکتورسازی در بازی برابر استقلال در ورزشگاه یادگار امام علیه داور و بازیکنان حریف به راه انداختند چرا هنوز در کشوی میز کمیته انضباطی خاک می خورد؟ محرومیت تعلیقی تماشاگران استقلال چرا پس از فحاشی های مسابقه نوروزی این تیم برابر ذوب آهن علیه داوران به جریان نیفتاد؟ مسابقه هفته قبل داماش برابر ملوان که در آن داور به دلیل تغییر نحوه قضاوتش درپی فحاشی تماشاگران محروم می شود چرا از چشم کمیته انضباطی دور می ماند؟ قضاوت با وجدان های بیدار.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: